മരണം, പുനര്‍വിവാഹം.
ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ മിനിയേകുറിച്ച്, നീയോര്‍ക്കുന്നുണ്ടോ, ഞങ്ങളുടെ തൊട്ടടുത്തുള്ള ഫ്ലാറ്റില്‍ താമസിച്ചിരുന്ന മിനി?
ഉണ്ട്, ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ട്, ക്യാന്‍സര്‍ വന്ന് മരിച്ച മിനി? രണ്ടു കൊച്ചുകുട്ടികള്‍ മിനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ലേ, അവര്‍ ഇപ്പോള്‍ എവിടെയാണ്?
എന്തുപെട്ടെന്നാ‍യിരുന്നു മിനിയുടെ മരണം. എത്ര ആക്ടീവായിരുന്നയാളാണ്. ഭര്‍ത്താവും രണ്ടുകുട്ടികളും ഒരുമിച്ച് വളരെ സന്തോഷത്തോടെ ജീവിച്ചിരുന്നവര്‍. തലവേദനയായി തുടങ്ങിയതാണ്. ഹോസ്പിറ്റലില്‍ പോയി ടെസ്റ്റും മറ്റും നടത്തി അസുഖം കണ്ടുപിടിച്ചതും രണ്ടുദിവസം കോമാസ്റ്റേജില്‍ കിടന്നതും മരിച്ചതും എല്ലാം ഒരു മാസത്തിനുള്ളില്‍.
അന്ന് മിനിയേകുറിച്ചുപറഞ്ഞകൂട്ടത്തില്‍ നീ പറഞ്ഞ ഒരുകാര്യം ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും ഓര്‍ക്കുന്നു, മരിക്കുന്നതിന് രണ്ടു ദിവസം മുന്‍പ് മിനി കൂട്ടുകാര്‍ ആരോടോ പറഞ്ഞില്ലേ, “എനിക്ക് എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളോടോത്ത് ജീവിച്ചു മതിയായില്ല” എന്ന്. എന്താ ഇപ്പോള്‍ മിനിയെകുറിച്ച് ഓര്‍ക്കാന്‍?
മിനിയുടെ ഭര്‍ത്താവ് വീണ്ടും കല്യാണം കഴിച്ചു.
അതിനെന്താ?
അവള്‍ മരിച്ചിട്ട് ഒരു വര്‍ഷം പോലുമായില്ല.
അതിന്?
എന്തോ എനിക്ക് അതുകേട്ടിട്ട് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല.
എന്നാലെനിക്ക് അതില്‍ ഒരു ഇഷ്ടകേടും തോന്നുന്നില്ല. നീയൊന്നാലോചിച്ച് നോക്കിക്കേ, രണ്ടു കൊച്ചു കുഞ്ഞുങ്ങളുമായുള്ള സന്തോഷിന്റെ ഇവിടുത്തെ ജീവിതം. അദ്ദേഹം പിന്നെന്തു ചെയ്യണം, ആ കുട്ടികളെ നാട്ടില്‍ ബോര്‍ഡിംഗ് സ്കൂളിലാക്കിയിട്ട് ഇവിടെ തനിയെ ജീവിച്ച് വട്ടു പിടിക്കണോ? നീ തന്നെയല്ലേ നേരത്തേ പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത്, സന്തോഷ് ആ കുട്ടികളേയും കൊണ്ട് വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നുണ്ടെന്ന്?
പക്ഷേ..
എന്തു പക്ഷേ, നീയൊന്നാലോചിച്ചു നോക്കിക്കേ, ഒരു സ്ത്രീ അറിയുന്നതുപോലെ ഒരു വീട്ടിലെ കാര്യങ്ങള്‍ ആരറിയും, ഒരു അമ്മ ചെയ്യുന്നതുപോലെ കുട്ടികളുടെ കാര്യങ്ങള്‍ ആര്‍ക്കു ചെയ്യാന്‍ കഴിയും? കഴിയുമായിരിക്കാം പലര്‍ക്കും, പക്ഷേ ഇവിടെ സഹായത്തിനാരും ഇല്ലാതെ, ജോലിയും ചെയ്ത് ആ കുട്ടികളുടെ കാര്യവും നോക്കി, തന്റെ വിഷമങ്ങള്‍ പങ്കുവയ്ക്കാന്‍ ഒരു പങ്കാളിയില്ലാതെ സന്തോഷ് എത്ര നാള്‍ കഴിയും. ജോലിസ്ഥലത്തെ സമ്മര്‍ദ്ദങ്ങളും കുട്ടികളുടെ കാര്യങ്ങളും എല്ലാം ഒരുമിച്ച് കോണ്ടുപോകാന്‍ പറ്റുമോ, ഒരു പങ്കാളിയുണ്ടാവുന്നത് നല്ലതുതന്നെ.
പക്ഷേ അവര്‍ എത്ര സ്നേഹിച്ചു കഴിഞ്ഞിരുന്നതാണ്, എന്നിട്ടും..
അവര്‍ സ്നേഹിച്ചുകഴിഞ്ഞിരുന്നുവെന്ന് കരുതി ഈ ബുദ്ധിമുട്ടെല്ലാം സഹിച്ച് ആ കുട്ടികളേയും വളര്‍ത്തി, അവര്‍ വലുതായി അവരുടെ ലോകത്തിലേക്ക് പൊയികഴിയുമ്പോള്‍ ഇദ്ദേഹം തനിയെ ആവുന്ന അവസ്ഥ നീയൊന്നോര്‍ത്തു നോക്കിക്കേ? പ്രായം ചെന്ന് വിദേശത്തുനിന്ന് നാട്ടില്‍ ചെല്ലുന്ന അദ്ദേഹത്തെ ആരു നോക്കും? ഇങ്ങനെയാണോ സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കേണ്ടത്? ഒരു കാര്യം ഞാന്‍ ചോദിക്കട്ടെ, നിങ്ങളുടെ വിവാഹവാര്‍ഷിക ആഘോഷത്തിനെന്താ സന്തോഷിനേയും കുട്ടികളേയും വിളിക്കാതിരുന്നത്?
അത്, വിവാഹവാര്‍ഷികമല്ലേ, അവര്‍ക്ക് വിഷമമായെങ്കിലോ എന്നു കരുതി..
നോക്ക്, അവര്‍ക്ക് ഇങ്ങനെയുള്ള പാര്‍ട്ടികളില്‍ പോലും പങ്കെടുക്കാന്‍ ആരും സമ്മതിക്കുന്നില്ല, നീയെന്താണ് കരുതുന്നത്, മിനി മരിച്ചു എന്നുകരുതി സന്തോഷും കുട്ടികളും എന്നും സമൂഹത്തില്‍നിന്ന് ഒറ്റപ്പെട്ടിരിക്കണമോ? എല്ലാവരുടേയും സഹതാപപാത്രങ്ങളായി കരഞ്ഞു ജീവിക്കണമോ, എങ്ങും എത്തപെടാതെ ആ കുട്ടികള്‍ ആയിതീരണമോ, ഈ ടെന്‍ഷനെല്ലാം ഒറ്റയ്ക്ക് സഹിച്ച് സന്തോഷ് ജീവിതത്തെ തന്നെ വെറുക്കണമോ?
ഇതൊന്നും എനിക്കറിയില്ല, പക്ഷേ ഇതറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാനെന്റെ ഭര്‍ത്തവിനോട് പറഞ്ഞു ഞാന്‍ മരിച്ചാല്‍ നിങ്ങള്‍ വേറേ കല്യാണം കഴിക്കരുത്, കുട്ടികളേയും നോക്കി ജീവിക്കണമെന്ന്. അഥവാ വേറേ കെട്ടി സുഖമായി ജീവിക്കാമെന്ന് കരുതിയാല്‍ ഞാന്‍ പ്രേതമായി വന്ന് രണ്ടിനേയും ശരിയാക്കുമെന്ന്.
ചിരിക്കുകയല്ലാതെ എന്തു ചെയ്യാന്‍. നിനക്ക് സ്വാര്‍ത്ഥതയാണ്. മരിച്ചു കഴിഞ്ഞാല്‍ നീയെന്തറിയാനാണ്. ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരല്ലേ അനുഭവിക്കേണ്ടത്. എന്റെ ഭര്‍ത്താവിനോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ഞാന്‍ മരിച്ചാല്‍ എന്നെയോര്‍ത്ത് ജീവിതം പാഴാക്കാതെ, നല്ല ഒരു സ്ത്രീയെ, കുഞ്ഞുങ്ങളേ കൂടി സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരാളെ കണ്ടെത്തി വിവാഹം കഴിച്ച് സന്തോഷമായി ജീവിക്കണമെന്ന്. ആകട്ടെ, സന്തോഷ് ആരെയാണ് വിവാഹം കഴിച്ചത്?
ഇതുപോലെ തന്നെ ഭര്‍ത്താവ് മരിച്ച ഒരു സ്ത്രീയെ, ഒരു കുട്ടിയുമുണ്ട്. ആ കുട്ടിയേയും കൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്.
നല്ല കാര്യം, അവര്‍ക്ക് ഒരു തുണയായല്ലോ, ആ കുട്ടിക്ക് ഒരു പിതാവിന്റെ സ്നേഹവും കിട്ടും. ആ കുട്ടിയേയും കൊണ്ടുവരാന്‍ സന്തോഷിന് മനസു തോന്നിയല്ലോ. എനിക്ക് തോന്നുന്നത് മിനിയുടെ ആത്മാവ് എവിടെയെങ്കിലും ഇരുന്ന് ഇതു കാണുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ തീര്‍ച്ചയായും ഇപ്പോള്‍ സന്തോഷിക്കുന്നുണ്ടാവും.
(വേഗത്തില്‍ എഴുതിതീര്‍ത്തതാണ്, അക്ഷരതെറ്റുകള്‍ ഉണ്ടാവും. നേരില്‍ നടന്ന സംഭാഷണം എഴുതിവന്നപ്പോല്‍ മാറ്റം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. )
posted by ശാലിനി @ 3/26/2007 01:51:00 PM
49 comments
